Zinnige Noorderlingen: Thabo Hollander
Zinnige Noordelingen: wie zijn ze, hoe pakken ze het openbare leven weer op en wat houdt ze bezig? Hoe geven zij ZIN aan hun leven? Deze keer: Thabo Hollander. Midden in de hittegolf sprak (én fotografeerde) Juliejet Bakker hem in zijn huis in Amsterdam.
“Waar ik grip op heb probeer ik te organiseren, voor de rest: have tea, relax”
Wie ben je?
Ik ben Thabo Hollander, en ik ben energetisch therapeut, pranic healer en trainer. Dat is wat ik doe. Wie ik verder ben? Ik ben een ziel die een betere ziel aan het proberen te worden is. Door respect te hebben voor mijn beperkingen, te accepteren waar ik sta, en door elke dag te proberen het verschil te zijn wat ik in de wereld wil zien, een goed mens te zijn. Dat lukt soms, soms niet. Maar dat is voor mij elke dag een vraag die ik mezelf stel: heb ik vandaag de wereld beter achtergelaten? Af en toen ook wel vermoeiend: je bent dan veel te streng voor jezelf.
Wat houd je bezig nu het openbare leven weer is opgestart?
Ik maak me een beetje zorgen om mensen die de nuance loslaten waar het gaat over coronamaatregelen. Om geluiden die ik om me heen hoor, op social media en van vrienden. Ik zie op facebook dat mensen van het midden weggaan en voor de uitersten gaan. Heel duidelijk ‘positie’ innemen.
Aan de ene kant de mensen die in de complottheorieën duiken en vinden dat ze hun grondrechten inleveren. Dat wordt echt een identiteit. Aan de andere kant de groep die zegt: de overheid beschermt ons, we moeten ons aan de regels houden, enz. Mensen die heel boos worden als mensen geen afstand houden. En zich daarin óók moreel superieur voelen. Maar wat ik zorgelijk vind: dat ze klakkeloos overnemen wat er gezegd wordt. Ik ben het zelf niet eens met het een en niet met het ander.
Vind je zelf dat je een kant moet kiezen?
Ergens vind ik dan wel dat ik positie moet innemen. Ik ben normaal iemand van een heldere mening. En nu kan ik het niet goed zeggen, dat is wel lastig. Ik weet ook niet wat nu accurate informatie is. Wat me daarin rust geeft: vanuit mijn perceptie is het zo goed als onmogelijk om alle informatie perfect te valideren. Dan kan ik dus ook geen conclusie vormen.
Ben je een rationeel mens?
Ja, ik vind emotie niet bijdragen aan een genuanceerde, wijselijke mening. Emoties vertroebelen vaak het beeld en de perceptie van de realiteit. Ook nodig en menselijk natuurlijk, maar niet altijd slim. Ik probeer te bedenken: wat zijn de dingen die ik er wel aan kan doen?
Het spreekwoord: ‘bid tot Allah maar bind je kameel vast’ past daarbij. Vijf jaar geleden dacht ik al: economisch gezien kan het slechter gaan dus bereidde ik me een beetje voor. Ik heb altijd 30 liter water in huis. Waar ik grip op heb probeer ik dus te organiseren, voor de rest: have tea, relax!
Richt jij je leven nog anders in na de crisis?
Nee, in wezen niet. Ik probeer sinds een paar jaar steeds dichter bij mezelf te leven. Dat is hetzelfde gebleven. Wat wel anders is: ik ben meer familiemens geworden. Maar dat komt vooral door dat mijn broertje in de piek van coronacrisis is overleden. Daardoor was ik meer met familie bezig en vind ik het belangrijker om bij ze te zijn.
Heb je goed afscheid van hem kunnen nemen?
We hadden een lastige relatie. Maar ik heb wel tot het laatst voor hem open kunnen staan en hem dat kunnen laten weten. En vlak voor hij overleed, heb ik hem al op een mooie manier los kunnen laten. Daardoor viel het mee toen hij overleed en was het heel rustig.
Wat betekent ‘community’ voor jou?
Een community is de steiger van een huis met een zwakke fundering. Onze fundering is gammel, die van ons allemaal. We hebben dingen meegemaakt waardoor we misschien zijn gaan twijfelen aan onszelf, de weg zijn kwijtgeraakt. Een community is datgene wat je overeind houdt. Samen sta je als een huis. Mijn community zijn alle mensen die ik een warm hart toedraag en andersom. Dat kan ook met een semi-vreemde zijn: vandaag nog had ik een gesprekje met een man hier in de straat, een alchoholist. Hij liet weten mij te zien. En wenste me alle goeds. We hebben met elkaar gemeen dat we mens zijn, dat is eigenlijk heel basaal. Ook al heb je soms compleet tegenovergestelde meningen.
Toen mijn broertje overleed kreeg ik ook weer vanuit onverwachte hoek community erbij. Een groep vrienden van de schietvereniging die normaal niet zoveel persoonlijke dingen deelt, kwamen ook met verhalen boven uit hun privéleven. We bleken allemaal kwetsbaar te zijn. Dat is geweldig.
Waar vind jij troost in?
Mijn verbinding met het Hogere, daar haal ik het meeste troost uit. Maar ook uit natuur en muziek.
Spelen rituelen een rol in je leven?
Ja, die zijn belangrijk voor me. Ik hou ervan om dingen systematisch te doen. Dat geeft me rust. Dus dat kan zijn een theeceremonie, maar ook hele simpele alledaagse dingen zijn. Het geeft me ook mindfullness: heel bewust iets doen. Bewust kijken en voelen. Een ritueel geeft me de mogelijkheid om uit te zoomen uit mijn dagelijkse taken en realiteit gedachtegang en compleet te focussen op waar je mee bezig bent en aandacht aan te geven. Dat geeft rust, structuur en maakt dat ik echt in het moment ben.
Wie bewonder je?
Heel veel mensen. Sommigen daarvan zijn bekend. Bijvoorbeeld Alexandria Ocasio-Cortez. De 1e vrouwelijk hispanic senator in de VS van onze leeftijd en die gigantisch veel te verduren krijgt vanwege haar achtergrond, haar progressief zijn. Zij gaf een moordend goeie speech als reactie op een andere congresman die haar slecht wegzette als vrouw. Zij gaat daar fel tegenin. Zo iemand bewonder ik.
Maar ik bewonder vooral mensen die onbaatzuchtig goed doen. Bijvoorbeeld de vrouw van mijn zusje die een extra dienst draait in de corona periode. Maar ook de vader van een kennis die 65 jaar lang elke dag heftruckchauffeur was om zijn gezin te onderhouden. Of voor een vriendin van mij die allerlei chronische ziektes heeft overwonnen en dat nu gebruikt om andere mensen te helpen. Geven vanuit een echte onbaatzuchtige intentie. Dat broederschap ontroert me.
